Τόμος 29 (2011) – Τεύχος 2 – Άρθρο 8 – Επιθεώρηση Κλινικής Φαρμακολογίας και Φαρμακοκινητικής-Ελληνική Έκδοση – Volume 29 (2011) – Issue 2 – Article 8 – Epitheorese Klinikes Farmakologias και Farmakokinetikes-Greek Edition

Τίτλος – Title

Χλωρακμή

Chloracne

Συγγραφέας – Author

Παραπομπή – Citation

Γεννατά-Μικελάτου,Ε.: Χλωρακμή, Επιθεώρηση Κλιν. Φαρμακολ. Φαρμακοκινητ. 29: 151-158 (2011)

Gennata – Mikelatou,Ε.: Chloracne, Epitheorese Klin. Farmakol. Farmakokinet. 29: 151-158 (2011)

Ημερομηνία Δημοσιευσης – Publication Date

1 Ιουνίου 2011 – 2011-06-01

Γλώσσα Πλήρους Κειμένου –
Full Text Language

Ελληνικά – Greek

Παραγγελία – Αγορά –
Order – Buy

Ηλεκτρονική Μορφή: pdf (15 €) –
Digital Type: pdf (15 €)
pharmakonpress[at]pharmakonpress[.]gr

Λέξεις κλειδιά – Keywords

Μόλυνση περιβάλλοντος, διοξίνες, χλωρακμή, αιτιολογία, εξέλιξη, θεραπεία, χαρακτηριστικές περιπτώσεις, παρεπόμενες παρενέργειες

Λοιποί Όροι – Other Terms

Μελέτη Επισκόπησης

Review Article

Περίληψη – Summary

Η χλωρακμή, σπάνια μορφή ακμής, είναι εξάνθημα φαγεσώρων, κύστεων και φλυκταινών, που προκαλείται από υπερέκθεση σε ορισμένες αλογονούχες αρωματικές ουσίες, όπως στις πολυχλωριωμένες διοξίνες, που είναι παραπροϊόντα πολλών χημικών διεργασιών περιλαμβανομένης της παραγωγής φυτοφαρμάκων και στα διβενζοφουράνια. Η χλωρακμή περιγράφηκε για πρώτη φορά το 1987 και αποδόθηκε στην έκθεση τοξικών συγκεντρώσεων χλωρίου, από όπου πήρε και το όνομά της. Σήμερα οι ουσίες που προκαλούν χλωρακμή ονομάζονται χλωροακμογόνα, αποτελούν το βιοδείκτη της έκθεσης σε διοξίνες, είναι λιποδιαλυτές και παραμένουν στο λιπώδη ιστό του σώματος για μακρό χρονικό διάστημα μετά την έκθεση. Η χλωρακμή εμφανίζεται μετά από άμεση έκθεση του δέρματος σε διοξίνες, αν και δεν αποκλείεται και ο μηχανισμός απορρόφησης ή της εισπνοής της. Η χλωρακμή είναι χρόνια φλεγμονώδης κατάσταση, η οποία πιστεύεται ότι, τουλάχιστον στα τρωκτικά, ενεργοποιεί υποδοχείς που ενισχύουν τον πολλαπλασιασμό των μακροφάγων, επάγουν ουδετεροφιλία και οδηγούν σε γενικευμένη φλεγμονώδη απάντηση του δέρματος. Η διεργασία αυτή μπορεί να επιταθεί μέσω επαγωγικής αύξησης του παράγοντα νέκρωσης όγκων στον ορό του αίματος και να οδηγήσει στο σχηματισμό κεράτινων βυσμάτων στους πόρους του δέρματος με σχηματισμό κιτρινωπών κύστεων και φαιών φλυκταινών. Σε ορισμένες περιπτώσεις, τα συμπτώματα της χλωρακμής ενδέχεται να μην εμφανίζονται τις πρώτες τρεις έως τέσσερις εβδομάδες μετά την έκθεση σε τοξικές ουσίες. Όμως, σε περιπτώσεις έντονης έκθεσης τα συμπτώματα μπορεί να εμφανιστούν μέσα σε λίγες ημέρες. Οι δερματικές βλάβες πολύ συχνά εντοπίζονται στις παρειές, πίσω από τα αυτιά, τις μασχάλες και στη βουβωνική περιοχή. Σε προχωρημένες περιπτώσεις, οι βλάβες εμφανίζονται, επίσης, στους ώμους το στήθος, την πλάτη, την κοιλιά, τους μηρούς, τα χέρια και στα πόδια. Σε ορισμένες περιπτώσεις οι βλάβες μπορεί να εξαφανιστούν περίπου σε δυο χρόνια, όμως, σε άλλες περιπτώσεις, οι βλάβες μπορεί να είναι ενεργείς για μερικές δεκαετίες μετά την έκθεση. Όταν επιβεβαιωθεί η χλωρακμή, η πρώτη ενέργεια είναι η απομάκρυνση του ασθενή και των εργαζόμενων από το χώρο μόλυνσης και η θεραπεία εστιάζεται στην αντιμετώπιση των συμπτωμάτων. Σοβαρές ή επίμονες βλάβες μπορούν να αντιμετωπιστούν με χορήγηση από το στόμα αντιβιοτικών ή ισοτρετινοΐνης. Πρόσφατες έρευνες ανέφεραν ότι συμπτώματα της χλωρακμής μπορεί να αντιμετωπιστούν με το υποκατάστατο λίπους Olestra. Η χλωρακμή, όμως, μπορεί να είναι ιδιαίτερα ανθεκτική σε κάθε θεραπεία. Σε ορισμένες περιπτώσεις οι βλάβες μπορεί να εξαφανιστούν περίπου σε δυο χρόνια, όμως, σε άλλες περιπτώσεις, οι βλάβες μπορεί να είναι ενεργείς για μερικές δεκαετίες μετά την έκθεση. Η χλωρακμή προκαλεί προοδευτικά εκφυλισμό των σμηγματογόνων αδένων και υπερκεράτωση των θυλάκων των τριχών, υπερμελάχρωση, υπομελάχρωση, ονυχόλυση, όψιμη δερματική πορφυρία, υπερτρίχωση.

Chloracne is an acne-like eruption of blackheads, cysts and pustules, which is caused by over-exposure to certain halogenated aromatic compounds, such as chlorinated dioxins (byproducts of many chemical possesses including the manufacture of herbicides such as Agent Orange) and dibenzofurans. The condition was first described in 1987 by Von Bettman and was believed to be caused by exposure to toxic chlorine concentrations, hence the name chloracne. Now, the substances that may cause chloracne are collectively known as chloracnegens and work as biomarkers for dioxins exposure. Chloracne normally results from direct skin contact with chloracnegens, although ingestion and inhalation are also possible causative routes. Chloracne is a chronic inflammatory condition that results from this persistence, in combination with the toxin’s chemical properties. It is believed, at least from rodent models, that the toxin activates a series of receptors promoting macrophage proliferation, inducing neutrophilia and leading to a generalised inflammatory response in the skin. This process may also be augmented by induction of excess tumor necrosis factor in the blood serum. The inflammatory processes lead to the formation of keratinous plugs in skin pores, forming yellowish cysts and dark pustules. In some instances, chloracne may not appear for three to four weeks after toxic exposure; however in other cases, particularly in events of massive exposure, the symptoms may appear within days. The lesions are most frequently found on the cheeks, behind the ears, in the armpits and groin region. In advanced cases, the lesions appear also on the arms, thighs, legs, hands and feet. The skin lesions occur mainly in the face, but in more severe cases they involve the shoulders and chest, the back, and the abdomen. The severity and onset of chloracne may follow a typical asymptotic dose-response relationship curve. The associated pus is usually greenish in color. Once chloracne has been identified, the primary action is to remove the patient and all other individuals from the source of contamination. Occupational disease due to chemical exposure is a notifiable condition and the contact with the national Occupational Safety and Health Service of the Department of Labour is necessary. Further treatment is symptomatic. Severe or persistent lesions may be treated with oral antibiotics or isotretinoin. Recent research indicated that PCB poisoning, including chloracne symptoms, can be treated with fat substitute olestra. Most chloracne lesions clear up within two years providing exposure to the chemical has stopped. In some cases they persist much longer because the chemical continues to be slowly released from fat cells. However, chloracne may be highly resistant to any treatment. The course of the disease is highly variable. In some cases the lesions may resolve within two years or so, however, in other cases the lesions may be effectively permanent. Chloracne gradually leads to the degeneration of Sebaceous glands and to the hyper-keratosis of follicles, hyperpigmentation, hypopigmentation, onycholysis, porfyria cutanea tarda, hypertrichosis.

Αναφορές – References

ΕΤΗΣΙΑ ΣΥΝΔΡΟΜΗ – ANNUAL SUBSCRIPTION

Γλώσσα Πλήρους Κειμένου –
Full Text Language

Ελληνικά – Greek

Παραγγελία – Αγορά –
Order – Buy

Ηλεκτρονική Μορφή: pdf (70 €) –
Digital Type: pdf (70 €)

pharmakonpress[at]pharmakonpress[.]gr

Έντυπη Μορφή (70 € + έξοδα αποστολής)
Printed Type (70 € + shipping)

pharmakonpress[at]pharmakonpress[.]gr