Τίτλος – Title | Διουρητικά: Παρενέργειες και Αλληλεπιδράσεις
Diuretics: Adverse Reactions and interactions |
|
Συγγραφέας – Author | ΣΤΑΥΡΟΣ Τ. ΠΛΕΣΣΑΣ
STAVROS T. PLESSAS Τμήμα Επιστημονικής Πληροφόρησης |
|
Παραπομπή – Citation | ΦΑΡΜΑΚΟΝ-Τύπος: Επιθεώρηση Κλιν. Φαρμακολ. Φαρμακοκινητ.
3: 203-218 (1985) PHARMAKON-Press: Epitheorese Klin. Farmakol. Farmakokinet. 3: 203-218 (1985) |
|
Ημερομηνία Δημοσιευσης – Publication Date | Οκτώβριος 1985 – October 1985 | |
Γλώσσα Πλήρους Κειμένου – Full Text Language |
Ελληνικά – Greek | |
Παραγγελία – Αγορά – Order – Buy |
Ηλεκτρονική Μορφή: pdf (15 €) – Digital Type: pdf (15 €) pharmakonpress[at]pharmakonpress[.]gr |
|
Λέξεις κλειδιά – Keywords | Διουρητικά, Παρενέργειες, Αλληλεπιδράσεις
Diuretics, Adverse Reactions, Interactions |
|
Λοιποί Όροι – Other Terms | Άρθρο Article |
|
Περίληψη – Summary | Τα διουρητικά είναι μια από τις πιο ευρέως χρησιμοποιούμενες ομάδες φαρμάκων, μ’ ένα συνεχώς αυξανόμενο αριθμό διαθέσιμων προϊόντων. Η εμφάνιση σοβαρής μορφής παρενεργειών από τη χορήγηση διουρητικών δεν είναι συχνή και η θεραπεία μ’ αυτά θεωρείται, τα τελευταία 25 χρόνια, σαν σχετικά ασφαλής. Παρενέργειες κλινικά σημαντικές μπορεί να εμφανιστούν σε χορήγηση υψηλών δόσεων των ισχυρών διουρητικών και για μεγάλες χρονικές περιόδους. Στα κλινικά προβλήματα που δημιουργούνται από τη χρήση διουρητικών περιλαμβάνονται: (1) σημαντική μείωση του ενδαγγειακού όγκου και αφυδάτωση, (2) υπονατριαιμία, (3) ιδιοπαθές κυκλικά οίδημα, (4) υποκαλιαιμία, που σπάνια αποτελεί πρόβλημα σ’ ασθενείς με μη περιπεπλεγμένη αρτηριακή υπέρταση (δεν απαιτείται προφύλαξη). ενώ συχνά συμβαίνει με χορήγηση υψηλών δόσεων (απαιτείται προφύλαξη), (5) υπερκαλιαιμία, μια δυνητικά θανατηφόρα κατάσταση, από την υπερβολική χρήση είτε διουρητικών που κατακρατούν το κάλιο στα εσπειραμένα σωληνάρια δεύτερης τάξης είτε συμπληρωμάτων καλίου (προσοχή: ν’ αποφεύγεται ο συνδυασμός αυτός, ιδιαίτερα σ’ ασθενείς με νεφρική ανεπάρκεια), (6) αλκάλωση, (7) διαταραχές στα ισοζύγιο ασβεστίου, μ’ αύξηση του ασβεστίου στο πλάσμα (σπάνια μ’ εκδήλωση συμπτωμάτων), (8) διαταραχές στην ανοχή των υδατανθράκων (σπάνια επάγεται διαβήτης, ενώ συχνά επιδεινώνεται η ανοχή στη γλυκόζη σε διαβητικούς και προδιαβητικούς ασθενείς), (9) υπερουριχαιμία (σ’ εμφάνιση οξείας ουρικής αρθρίτιδας μπορεί να χρειαστεί η διακοπή χορήγησης του διουρητικού), (10) μεταβολές στα λιπίδια, όπως σημαντική αύξηση στον ορό των τριγλυκεριδίων και του συμπλόκου LDL -χοληστερίνης και μείωση ή μη μεταβολή στο σύμπλοκο HDL-χοληστερίνη (η αυξημένη συγκέντρωση χοληστερίνης στον ορό δεν αποτελεί κίνδυνο για εκδήλωση στεφανιαίας νόσου στην περίπτωση μακροχρόνιας χορήγησης διουρητικών, γιατί σχεδόν ομόφωνα οι ερευνητές δέχονται ότι η αύξηση αυτή δεν παραμένει μετά θεραπεία 6-12 μηνών), (11) αντιδράσεις υπερευαισθησίας (ασυνήθεις). Άλλες παρενέργειες (ευτυχώς σπάνιες): μυελοκαταστολή (ακόμη και στα έμβρυο), αιμολυτική αναιμία, δερματικά εξανθήματα και φωτοευαισθησία, αγγειίτιδα, ναυτία, έμετος, διάρροια, εξέλκωση του λεπτού εντέρου, οξεία αιμορραγική παγκρεατίτιδα, οξεία ηπατίτιδα, νεφρική και αναπνευστική ανεπάρκεια. Η σπιρονολακτόνη μπορεί να προκαλέσει φαινόμενο Raynaud, γυναικομαστία, σεξουαλική ανικανότητα, αμηνόρροια, μηνορραγία, μυϊκές κράμπες, παραισθησίες και αλωπεκία. Οι κυριότερες κλινικής σημασίας φαρμακοδυναμικές και φαρμακοκινητικές αλληλεπιδράσεις με διουρητικά είναι. (1) τα διουρητικά αυξάνουν τη νεφρική απέκκριση του λιθίου, (2) η επαγόμενη υποκαλιαιμία από τα διουρητικά ενισχύει τη δράση της διγοξίνης και αυξάνει την τοξικότητα, (3) τα διουρητικά της αγκύλης σε μεγάλες δόσεις ή σ’ ασθενείς με νεφρική ανεπάρκεια αυξάνουν τον κίνδυνο νεφροτοξικότητας και ωτοτοξικότητας από πολλά αντιβιοτικά (π.χ. γενταμικίνη, κεφαλοτίνη, μετικιλλίνη), (4) οι θειαζίδες μπορεί ν’ ανταγωνιστούν τη δράση των υπογλυκαιμικών από το στόμα (σουλφονυλουρίες) και να μεταβάλλουν τη νεφρική απέκκριση ουρικουρητικών φαρμάκων (π.χ. της προμπενεσίδης), (5) η φουροσεμίδη μπορεί ν’ ανταγωνιστεί τη δράση της ινδομεθακίνης (και αντίστροφα), (6) η σπιρονολακτόνη αναστέλλει τις επουλωτικές εκλεκτικές ιδιότητες της καρμπενοξολόνης.
Diuretics are one of the most widely used groups of drugs, with an increasing number of available agents each year. Serious side effects from diuretics are uncommon; these drugs have established a remarkably good safety record. The major clinical problems with diuretics include: (1) intravascular volume depletion and dehydration, (2) hyponatraemia, (3) idiopathic cyclic oedema, (4) hypokalaemia that seldom is a problem in patients with uncomplicated hypertension (prophylaxis not required), and frequently occurs with high dose of diuretics (prophylaxis required), (5) hyperkalemia, a potentially fatal condition that follows excessive use of either distal tubule potassium-conserving agents or potassium supplements (N.B. avoid the use of these medication in combination and in renal failure), (6) alkalosis, (7) hypercalcaemia (rarely symptomatic), (8) impaired carbohydrate intolerance (diuretics rarely produce frank diabetes, but glucose tolerance is often worsened in diabetics and prediabetics), (9) hyperuricemia (acute gout may necessitate withdrawal of the medication), (10) lipid changes: significant increases in serum triglycerides and LDL-cholesterol and a decrease or no change in HDL cholesterol (elevated serum cholesterol concentration is not a risk during long term treatment because the almost unanimous experience has been that elevation is not persistent after 6 or 12 months of treatment), (11) hypersensitivity reactions (uncommon). Other side effects reported (fortunately rare): bone marrow depression (also in utero), haemolytic anaemia, skin rashes and photosensitivity, vasculitis, nausea, vomiting and diarrhea, small bowel ulceration, acute haemorrhagic pancreatitis, and acute liver, renal and respiratory failure. Spironolactone has been known to produce Raynaud’s phenomenon, gynaecomastia, impotence, amenorrhoea, menorrhagia, muscle cramps, paraesthesia and alopecia. The most clinically important pharmacodynamic and pharmacokinetic interactions with diuretics include: (1) diuretics reduce renal lithium excretion, (2) diuretic-induced hypokalemia potentiates digoxin action and increases toxicity, (3) loop diuretics in large doses or in renal failure increase the risk of nephrotoxicity and ototoxicity from many antibiotics (e.g. gentamicin, cephalothin, methicillin); (4) thiazides can antagonise the action of oral hypoglycaemic agents (sulphonylureas) and alter renal excretion of uricosuric drugs (e.g. probenecid); (5) furosemide may antagonise the action of indomethacin (and vice versa); (6) spironolactone blocks the ulcer-healing properties of carbenoxolone. |
|
Αναφορές – References |
|
Online ISSN 1011-6575
Άρθρα Δημοσιευμένα σε αυτό το Περιοδικό Καταχωρούνται στα:
Chemical Abstracts
Elsevier’s Bibliographic Databases: Scopus, EMBASE, EMBiology, Elsevier BIOBASE
SCImago Journal and Country Rank Factor
Articles published in this Journal are Indexed or Abstracted in:
• Chemical Abstracts
• Elsevier’s Bibliographic Databases: Scopus, EMBASE, EMBiology, Elsevier BIOBASE
SCImago Journal and Country Rank Factor
Τι είναι η Επιθεώρηση Κλινικής Φαρμακολογίας και Φαρμακοκινητικής-Ελληνική Έκδοση-Οδηγίες προς τους Συγγραφείς
What is Epitheorese Klinikes Farmakologias και Farmakokinetikes-Greek Edition-Instrunctions to Authors
Άρθρα Δημοσιευμένα στην Επιθεώρηση Κλινικής Φαρμακολογίας και Φαρμακοκινητικής-Ελληνική Έκδοση
Articles Published in Epitheorese Klinikes Farmakologias και Farmakokinetikes-Greek Edition
Συντακτικη Επιτροπή-Editorial Board
ΕΤΗΣΙΑ ΣΥΝΔΡΟΜΗ 1985 – ANNUAL SUBSCRIPTION 1985 | |
Γλώσσα Πλήρους Κειμένου – Full Text Language |
Ελληνικά – Greek |
Παραγγελία – Αγορά – Order – Buy |
Ηλεκτρονική Μορφή: pdf (70 €) – Digital Type: pdf (70 €)pharmakonpress[at]pharmakonpress[.]gr |
Έντυπη Μορφή (70 € + έξοδα αποστολής) Printed Type (70 € + shipping)pharmakonpress[at]pharmakonpress[.]gr |