Τίτλος – Title |
Συστήματα άμυνας του Οργανισμού. Β: Μηχανισμοί επίκτητης ανοσίας. Σύγχρονη Θεώρηση
Specific defense mechanisms |
|
Συγγραφέας – Author | Σ.Τ. ΠΛΕΣΣΑΣ και Χ.Τ. ΠΛΕΣΣΑΣ S.T. PLESSAS and C.T. PLESSAS |
|
Παραπομπή – Citation | ΦΑΡΜΑΚΟΝ-Τύπος: Επιθεώρηση Κλιν. Φαρμακολ. Φαρμακοκινητ.
10: 5-29 (1992) PHARMAKON-Press: Epitheorese Klin. Farmakol. Farmakokinet. 10: 5-29 (1992) |
|
Ημερομηνία Δημοσιευσης – Publication Date | Ιανουάριος 1992 – January 1992 | |
Γλώσσα Πλήρους Κειμένου – Full Text Language |
Ελληνικά – Greek | |
Παραγγελία – Αγορά – Order – Buy |
Ηλεκτρονική Μορφή: pdf (15 €) – Digital Type: pdf (15 €) pharmakonpress[at]pharmakonpress[.]gr |
|
Λέξεις κλειδιά – Keywords | ανοσολογία, ειδικές ανοσολογικές απαντήσεις, αντιγόνα, αντισώματα, χυμική ανοσία, κυτταρικής δράσης ανοσία, λεμφοκύτταρα, Β-λεμφοκύτταρα, πλασματοκύτταρα, ανοσοσφαιρίνες, μηδενικά κύτταρα, φυσικοί φονείς κύτταρα, φυσικά κυτταροτοξικά κύτταρα, Τ-λεμφοκύτταρα, Τ-βοηθητικά κύτταρα, Τ-κατασταλτικά κύτταρα, κυτταροτοξικά Τ-κύτταρα, λεμφοκίνες
immunology, specific immune responses, antigens, antibodies, humoral immunity, cell-mediated immunity, lymphocytes, B-lymphocytes, plasma cells, immunoglobulins, null cells, natural killer cells, natural cytotoxic cells, T-lymphocytes, T-helper cells, T-suppressor cells, cytotoxic T-cells, lymphokines |
|
Λοιποί Όροι – Other Terms | Άρθρο Article |
|
Περίληψη – Summary | Η ανοσολογiα, σχετικά καινούργιος κλάδος της Ιατρικής επηρεάζει τις γνώσεις μας καθώς και τη διάγνωση και θεραπεία πολλών διαφορετικών νόσων. Αυτή ασχολείται με τις ειδικές ανοσολογικές απαντήσεις δηλαδή με τους μηχανισμούς άμυνας του οργανισμού οι οποίοι λειτουργούν μόνο όταν ένα άτομο έχει εκτεθεί προηγουμένως σε μια ορισμένη ουσία. Ουσίες ικανές να διεγείρουν ανοσολογικές απαντήσεις είναι γνωστές σαν αντιγόνα, το οποία μπορεί να διεγείρουν την παραγωγή αντισωμάτων. Υπάρχουν δύο μηχανισμοί ειδικής ανοσίας (α) η χυμική ανοσία, η οποία εμπλέκει την παραγωγή αντισωμάτων από τα Β-κύτταρα και (β) η κυτταρικής δράσης ανοσία, στην οποια ειδικά Τ-λεμφοκύτταρα αντιδρούν κατευθείαν με το ξένο υλικό. Τα λεμφοκύτταρα παίζουν κεντρικό ρόλο στο ανοσολογικό σύστημα, θεωρούμενα υπεύθυνα για τις δράσεις του. Τα κύτταρα αυτά δε μπορεί να φαγοκυτταρώσουν, αλλά αντίθετα εκδηλώνουν άλλες ειδικές ιδιότητες: (α) αυτά φέρουν ειδικούς υπσδοχείς επιφανείας, οι οποίοι επιτρέπουν κάθε κύτταρο να αντιδρά με ένα ορισμένο αντιγόνο, ιδιότητα που αποτελεί τη βάση της ανοσολογικής εξειδίκευσης, (β) τα λεμφοκύτταρα πολλαπλασιάζονται, μετά ερεθισμό από αντιγόνα και με την παρουσία αυξητικών παραγόντων, σχηματίζοντας κυτταρικούς κλώνους με την ίδια εξειδίκευση, ζουν μεγάλο χρονικό διάστημα (μήνες ή χρόνια) και μπορούν να συγκρατούν πληροφορία για αντιγόνα για πολύ χρόνο, ιδιότητα που αποτελεί τη βάση της ανοσολογικής μνημοσύνης (γ) τα λεμφοκύτταρα μπορούν να κυκλοφορούν μεταξύ αίματος, λεμφικού συστήματος και ιστών, εξασφαλίζοντας με αυτό τον τρόπο τη διάδοση σε όλο το σώμα της ειδικής μνημοσύνης που αποκτήθηκε σαν συνέπεια τοπικής ανοσολογικής αντίδρασης. Όταν τα λεμφοκύτταρα εγκαταλείψουν το μυελό των οστών, αποτελούν δύο μεγάλες ομάδες. Τα κύτταρα της πρώτης ομάδας φέρονται στο θύμα αδένα, όπου υφίστανται τροποποιήσεις για την απόκτηση νέων αντιγόνων επιφάνειας και ωριμάζουν υπό την επίδραση της ορμόνης θυμοσίνης καθιστάμενα δραστικά ή ανοσολογικά ικανά. Τα κύτταρα αυτά αργότερα εγκαταλείπουν το θύμα σαν Τ-λεμφοκύτταρα. Τα κύτταρα της άλλης ομάδας φέρονται κατευθείαν στους λεμφικούς ιστούς όπου σχηματίζουν τα B-λεμφοκύτταρα. Τα Β-λεμφοκύτταρα, όταν εκτεθούν σε ξένα αντιγόνα, συνθέτουν RNA και διαφοροποιούνται σε πλασμοκύτταρα, τα οποία παράγουν και εκκρίνουν ανοσοσφαιρίνες (αντισώματα) στα υγρά του σώματος (χυμοί), συμβάλλοντας στη χυμική ανοσία. Τα αντισώματα αντιδρούν με κυκλοφορούντα αντιγόνα, δεν είναι όμως ικανά να εισέλθουν σε ζώντα κύτταρα. Αντίθετα, τα Τ-λεμφοκύτταρα αντιδρούν κατευθείαν με τους στόχους τους, δηλαδή με κυτταρικά σώματα μολυσμένα από ιούς ή μετατραπέντα σε κύτταρα όγκου, συμβάλλοντας στην κυτταρική ανοσία. Στο κοινό μικροσκόπιο τα διαφορετικά λειτουργικώς λεμφοκύτταρα ομοιάζουν μεταξύ τους. Όμως αυτά φέρουν στην επιφάνειά τους διαφορετικούς δείχτες (γλυκαπρωτεΐνες), οι οποίοι μπορεί να διαπιστωθούν με μονοκλωνικά αντισώματα. Με αυτό τον τρόπο μπορεί κανένας να διακρίνει, όχι μόνο τα B- από τα Τ-κύτταρα, αλλά και τους υποπληθυσμούς τους. Λεμφοειδή κύτταρα τα οποία δε φέρουν ούτε Τ- ούτε B-κυτταρικούς δείκτες αναφέρονται σαν μηδενικά κύτταρα, τα οποία περιλαμβάνουν τα κύτταρα φυσικοί φανείς (ΝΚ) και τα φυσικά κυτοτοξικά κύτταρα (NC). Κάθε Β-κύτταρο είναι προγραμματισμένο να παράγει ένα ειδικό αντίσωμα. ‘Οταν το Β-κύτταρο δεχθεί ένα αντιγονικό ερεθισμό, πολλαπλασιάζεται προς πολλά, μεγάλα πλασμοκύτταρα, τα οποία παράγουν και εκκρίνουν ανοσοσφαιρίνες (αντισώματα). Η επιφάνεια του B-κυττάρου είναι περιτυλημένη με αντισώματα τα οποία επιτρέπουν στα Β-κύτταρα να αναγνωρίζουν τα ειδικά αντιγόνα. Τα περισσότερα B-κύτταρα είναι υπό το ρυθμιστικό έλεγχο των Τ-λεμφοκυττάρων (τα Τ-Η κύτταρα διεγείρουν και τα Τ-S κύτταρα καταστέλλουν). Τα Τ-κύτταρα έχουν δύο σπουδαίες λειτουργίες: συντονίζουν τη συνεργασία των διαφόρων ανοσολογικών κυττάρων και είναι ικανά να προσβάλλουν κατευθείαν κυτταρικά σώματα τα οποία έχουν μολυνθεί από ιούς ή έχουν μετατραπεί σε κύτταρα όγκου. Λειτουργικώς τα Τ-κύτταρα διακρίνονται σε (α) Τ-βοηθητικά κύτταρα, τα οποία δραστηριοποιούν τα Β-κύτταρα και διεγείρουν άλλα Τ-κύτταρα, ΝΚ κύτταρα και τα μακροφάγα, (β) Τ-κατασταλτικά κύτταρα, τα οποία αναστέλλουν πλήρως ή μερικώς τα B- και άλλα Τ-κύτταρα, (γ) κυτοτοξικά Τ-κύτταρα (Τ κύτταρα φανείς), τα οποία εντοπίζουν και καταστρέφουν κυτταρικά σώματα επιμολυσμένα από ιούς και (δ) επιβραδυνόμενης υπερευαισθησίας Τ-κύτταρα, τα οποία έλκουν και δραστηριοποιούν άλλα κύτταρα, όπως μαχροφάγα. Όλα τα Τ-κύτταρα που συμμετέχουν στην κυτταρικού τύπου ανοσία μπορούν να εμπλακούν στο σχηματισμό μνημονικών κυττάρων και κατά συνέπεια να οδηγήσουν σε δευτερεύουσα, μεταγενέστερη ανοσολογική απάντηση αυξημένης δραστηριότητας. Οι δράσεις των Τ-κυττάρων αποδίδονται κυρίως στην έκκριση λεμφοκινών, οι οποίες περιλαμβάνουν παράγοντες υπεύθυνους για την έλξη (χημειοταξία) των μακροφάγων κυττάρων, λεμφοτοξίνης, η οποία θανατώνει ξένα κύτταρα και ιντερφερόνης, η οποία αδρανοποιεί ιούς. Η κυτταρική ανοσία παίζει σπουδαίο ρόλο στην άμυνα του σώματος έναντι ιικών, βακτηριακών και μυκητιακών λοιμώξεων, στην απόρριψη μοσχεύματος και στην άμυνα έναντι νεοπλασματικών όγκων. Η ύπαρξη Τ-κυτταρικής ανοσίας στη φυματίωση μπορεί να δειχθεί με την αντίδραση Mantoux (αντίδραση φυματίνης). Η υπερδραστηριότητα της Τ-κυτταρικής ανοσίας προκαλεί μια μορφή αντίδρασης υπερευαισθησίας. Η λειτουργία των Τ-λεμφοκυττάρων μπορεί να κατασταλεί με στεροειδείς ορμόνες ή με αζαθειοπρίνη. Τέτοια φάρμακα χρησιμοποιούνται για την πρόληψη απόρριψης μεταμοσχευμένου ιστού ή οργάνου.
Immunology is a relatively young branch of medical science; it influences our understanding, as well as diagnosis and therapy of many different illnesses. Immunology deals with the specific immune responses, that is with the defense mechanisms which operate only when a person has been previously exposed to a particular substance. Substances capable of stimulating immune responses are known as antigens, which can stimulate the production of antibodies. There are two kinds of specific immune mechanisms: humoral immunity, which involves the production of antibodies by B-cells, and cell–mediated immunity, in which special T-lymphocytes react directly with foreign material. Lymphocytes have the pivotal role in the immune system. They bear the major responsibility for the actions of the immune system. They cannot phagocytize, but instead demonstrate other special properties. – Lymphocytes carry specific surface receptors which allow each cell to react with one individual antigen. This is the basis of immunological specificity: (a) Lymphocytes divide after stimulation by antigen (and the presence of growth factors) to form cell clones of identical specificity. They are long-lived (months or years) and can retain information about antigens for a long time. This is the basis of immunological memory. (b) Lymphocytes can circulate between the bloodstream, the lymphatic system and tissues. This ensures that specific memory, acquired as a consequence of a local immune reaction, is distributed throughout the whole body. When lymphocytes leave the bone marrow, they consist of two large groups. One group moves to the thymus and is there processed (acquisition of new surface antigens) and maturated (under the influence of the hormone thy-rosin) to become effective or immunologically competent. These cells later leave the thymus as T-lymphocytes. The other group of cells travels directly to the lymphoid tissues where they become S–lymphocytes. B-lymphocytes, when exposed to foreign antigens, they synthesize RNA and differentiate to plasma cells, which produce and secrete immunοglobulines (antibodies) into the body fluids (“Humor”). They thus contribute to what is called humoral immunity. The antibodies react with circulating antigens, but are unable to enter living cells. T-lymphocytes, in contrast, react directly with their targets, i.e. with body cells infected by viruses, or transformed into tumor cells. T-cells therefore contribute to what is called cellular immunity. Functionally distinct lymphocytes all look the same under the light microscope. However, they carry different markers (glycoproteins) on their surfaces, which can be identified with the help of monoclonal antibodies. In this way it is possible, not only to distinguish B- and T-cells, but also to discriminate further subpopulations of these. Lymphocyte-like cells which possess neither T- nor B-cell markers are referred to as Null cells. Null cells comprise the Natural Killer (NK) cells and the Natural Cytotoxic (NC) cells. Each B-cell is programmed to produce a specific antibody. When a B-cell receives an antigenic stimulus, it divides to give rise to several large plasma cells which produce and secrete immunoglobulins (antibodies). The surface of the B-cell is also enveloped in the antibodies, which allow the B-cells to recognize the specific antigens. Most B-cells are under the regulatory control of the T-lymphocytes (T-H cells stimulate; T-S cells suppress). T-cells have two important functions: they orchestrate the interplay of the different immune cells, and are also able to directly attack body cells which have been infected by viruses or are transformed into tumour cells. Functionally, T-cells can be divided into the following groups: (a) Τ-Helper cells: activate B-cells, stimulate other T-cells, NK cells and macrophages. (b) T-Suppressor cells: inhibit completely or in part B- and other T-cells. (c) Cytotoxic T-cells (killer T-cells): locate and destroy virus-infected body cells. (d) Delayed hypersensitivity T-cells: attract and activate other cells, e.g. macrophages. All T-cells which participate in cell-mediated immunity can become involved in the formation of memory cells, and hence can lead to a secondary, later immune response of increased effectiveness. The effects of T-cells can be attributed largely to the secretion of lymphokines, which include factors responsible for the attraction (chemotaxis) of macrophage cells and also lymphotoxin (which kills foreign cells) and interferon, which inactivates viruses. Cellular immunity plays an important role in the body’s defence against viral, bacterial and fungal infections, in transplant rejection and in the defence against neoplastic growths. The presence of T-cell immunity to tuberculosis can be demonstrated with the Mantoux reaction (tuberculin reaction). Overactivity of T-cell immunity causes one form of hypersensitivity reaction. T-lymphocyte function may be suppressed by steroid hormones or by the drug azathioprine. Such drugs are used to prevent rejections of a grafted tissue or organ. |
|
Αναφορές – References |
|
Online ISSN 1011-6575
Άρθρα Δημοσιευμένα σε αυτό το Περιοδικό Καταχωρούνται στα:
Chemical Abstracts
Elsevier’s Bibliographic Databases: Scopus, EMBASE, EMBiology, Elsevier BIOBASE
SCImago Journal and Country Rank Factor
Articles published in this Journal are Indexed or Abstracted in:
• Chemical Abstracts
• Elsevier’s Bibliographic Databases: Scopus, EMBASE, EMBiology, Elsevier BIOBASE
SCImago Journal and Country Rank Factor
Τι είναι η Επιθεώρηση Κλινικής Φαρμακολογίας και Φαρμακοκινητικής-Ελληνική Έκδοση-Οδηγίες προς τους Συγγραφείς
What is Epitheorese Klinikes Farmakologias και Farmakokinetikes-Greek Edition-Instrunctions to Authors
Άρθρα Δημοσιευμένα στην Επιθεώρηση Κλινικής Φαρμακολογίας και Φαρμακοκινητικής-Ελληνική Έκδοση
Articles Published in Epitheorese Klinikes Farmakologias και Farmakokinetikes-Greek Edition
Συντακτικη Επιτροπή-Editorial Board
ΕΤΗΣΙΑ ΣΥΝΔΡΟΜΗ 1992 – ANNUAL SUBSCRIPTION 1992 | |
Γλώσσα Πλήρους Κειμένου – Full Text Language |
Ελληνικά – Greek |
Παραγγελία – Αγορά – Order – Buy |
Ηλεκτρονική Μορφή: pdf (70 €) – Digital Type: pdf (70 €)pharmakonpress[at]pharmakonpress[.]gr |
Έντυπη Μορφή (70 € + έξοδα αποστολής) Printed Type (70 € + shipping)pharmakonpress[at]pharmakonpress[.]gr |