Τόμος 31 (2013) – Τεύχος 2 – Άρθρο 4- Επιθεώρηση Κλινικής Φαρμακολογίας και Φαρμακοκινητικής-Ελληνική Έκδοση – Volume 31 (2013) – Issue 2 – Article 4 – Epitheorese Klinikes Farmakologias και Farmakokinetikes-Greek Edition

 Βενζοδιαζεπίνες και Τρίτη Ηλικία
Benzodiazepines and Elderly

Φιλιππιάδου Μ., Ιμπριάλος Κ., Καλούσης Κ., Μυρωνίδου-Τζουβελέκη Μ.: Βενζοδιαζεπίνες και Τρίτη Ηλικία, Επιθεώρηση Κλιν. Φαρμακολ. Φαρμακοκινητ. 31: 77-86 (2013)
Filippiadou M., Ibrialos K., Kalousis K., Mironidou-Tzouveleki M.: Benzodiazepines and Elderly, Epitheorese Klin. Farmakol. Farmakokinet. 31: 77-86 (2013)

Ελληνικά – Greek

άρθρο, υποδοχέας βενζοδιαζεπίνης, νοητική έκπτωση, ισχαιμία, ψύχωση,σύνδρομο απόσυρσης
article, benzodiazepine receptor, benzodiazepine receptor blocking agent, alcohol withdrawal, intellectual impairment, ischemia, paradoxical drug reaction, psychosis, withdrawal syndrome

Οι βενζοδιαζεπίνες θεωρούνται ως τα πιο διαδεδομένα συνταγογραφούμενα φάρμακα σε παγκόσμια κλίμακα. Λόγω της μεγάλης επίπτωσης της γενικευμένης αγχώδους διαταραχής και των διαταραχών του ύπνου στους ηλικιωμένους, έχουν ευρύτατη χρήση. Στους ηλικιωμένους αντενδείκνυνται οι βενζοδιαζεπίνες μακράς διάρκειας δράσης, όπως η διαζεπάμη, ενώ συστήνεται η χρήση βενζοδιαζεπινών βραχείας διάρκειας δράσης, όπως η οξαζεπάμη. Η χρήση τους δεν πρέπει να υπερβαίνει τις 8 έως 12 εβδομάδες, λόγω εμφάνισης ανοχής, φυσικής εξάρτησης και συνδρόμου στέρησης έπειτα από τη διακοπή τους. Χρησιμοποιούνται επίσης ως συμπληρωματική θεραπεία σε περίπτωση συνδρόμου στέρησης από αλκοόλ, καθώς και για να προκαλέσουν καταστολή του αναπνευστικού σε όσους χρήζουν μηχανικής υποστήριξης της αναπνοής. Επίσης, ενδείκνυνται κατά τη διάρκεια ψυχωσικών επεισοδίων. Στις βραχυπρόθεσμες ανεπιθύμητες ενέργειες συγκαταλέγονται η παρατεταμένη καταστολή και οι παράδοξες αντιδράσεις, ενώ στις μακροπρόθεσμες η πνευματική και γνωστική έκπτωση. Μελέτες επισημαίνουν το ρόλο των περιφερικών βενζοδιαζεπινικών υποδοχέων στην ανταπόκριση του οργανισμού στο τραύμα. Τέλος, περαιτέρω έρευνες κατευθύνονται στη μελέτη του μη αναστρέψιμου ανταγωνιστή των περιφερικών βενζοδιαζεπινικών υποδοχέων, SSR 1805775, που ελαττώνει τη βλάβη που προκαλείται από ισχαιμία.

Benzodiazepines are regarded as one of the most highly prescribed classes of drugs worldwide. These drugs are widely used in the elderly, due to the great incidence of generalized anxiety disorder and insomnia in these people. Long-acting benzodiazepines (such as diazepam) are not recommended in elderly, whereas short-acting benzodiazepines (such as oxaze-pam) are preferred. The overall duration of benzodiazepine treatment should not exceed 8 to 12 weeks, due to the development of tolerance, physical dependence and withdrawal syndrome after their discontinuation. Benzodiazepines are used also as complementary therapy in the management of alcohol withdrawal syndrome, as well as for sedation in patients receiving mechanical ventilation. Furthermore, these drugs are recommended in the treatment of people experiencing a psychotic episode. The short-term adverse effects of benzodiazepines include prolonged sedation and para-doxical effects, while the short-term effects involve intellectual and cognitive impairment. Researches indicate the role of peripheral benzodiazepine receptors to the immune response to trauma. Finally, further surveys are dedicated to SSR 1805775, an irreversible antagonist of peripheral benzodiazepine receptors, which reduces the injury caused by ischemia.